Bu şehirde yeni bir sektör doğdu:
Apartman altı “parti evi” işletmeciliği.
300 metrekare ya var ya yok.
Ses yalıtımı sıfır.
Ruhsat desen gri alan.
Ama eğlence , bass sesleriyle birlikte apartmanın kolonlarına kadar işliyor.
Alt katta doğum günü, üst katta uykusuzluk.
Alt katta konfeti, üst katta tansiyon.
Alt katta “eğlence özgürlüğü”, üst katta sabır testi.
Kimse eğlenceye karşı değil.
Ama eğlence adı altında insanların evlerine zorla misafir olmak başka bir şey. Bu yerler düğün salonu değil, konser alanı değil, gece kulübü hiç değil. Buna rağmen apartmanların altına sıkıştırılıyor, sonra da “ne var canım, üç saat” deniyor.
Denetim mi?
O da varmış gibi yapılıyor.
Şikâyet edene “abartıyorsun” deniyor, işletmeciye “aman kırılmasın” diye yaklaşılıyor. Gürültüye maruz kalan vatandaşa düşen rol belli: susmak.
Mevzuatlar yoruma açık, sonuç değişmiyor. Gürültü yukarı çıkıyor, sorumluluk aşağı inmiyor.
Bu şehirde apartmanlar artık yaşam alanı değil, ses deneme alanı.
Parti evleri çoğaldı, şehir yoruldu.
Ve hâlâ “bir şey olmaz” deniyor.
Oysa oluyor.
Her gece oluyor.
Uykusuzluk oluyor, huzursuzluk oluyor, saygısızlık oluyor.
Ama ne yazık ki eğlence yüksek sesli, vicdan ise fısıltı halinde.
